چه باید کرد؟

چه باید گفت؟

چه باید کرد

اگر در کسوت من شورو حالی نیست

اگر مارا پشیزی هم نمی گیرد

اگر از غرش رعد تفنگم٬ ماده آهویی نمی ترسد

هلا ای ظلمت سنگین

هلا ای عشق بی پایان

چه باید کرد؟

چه باید کرد اگر تا انتهای دشتها خالیست

چه باید کرد اگر با شادیم دیگر سرود آشنایی نیست

اگر بر تپه ها گلگشت یاران در بهاران نیست

اگر تا سینه گندم ها نمی رویند

چه باید گفت

چه باید کرد...؟

دگر پابند گلسرخ نیستم من نیستم دیگر

دگر در سینهُ گل سرخم سرودعشق را نمیجویم

دگر با نامهربانان دل نمیبندم

که دنیا با دل مجنون نکرداین٬ هرچه با من کرد

که دنیا تیشهُ فرهاد را بر ریشه من زد

دگر این دل نبندم بر توای شادان من٬ ای تو لیلی تو شیرین ٬ 

جان من

نمی بینی که قلب من شقایق نیست

چه باید گفت ٬ چه باید کرد

برای توست ای یاور تنهای هایم

مرا در سینه پنهان کن

رهم ده در دل پر مهر واحساست

مرا مگذار تنها ای دلیل راه امیدم

بهشتم ، آسمانم ، شعر جاویدم

 

مرا بگذار تا زنجیری زندان غم باشم

برایت قصه ها خوانم

بپایت شعرها ریزم

مرا بگذار تا مستانه در پای تو آویزم

مرا در دیده پنهان کن

که شبها تا سحر روُیای آن چشم سیه گردم

مرا بگذار تا دور از تو ای هستی تبه گردم

زپایم بند دل مگشا

مرا بگذار تا کاخی برایت از وفا سازم

ترا از آرزو هایت جدا سازم

ترا با کعبه دل آشنا سازم

بیا بامن بیا تا در میان موج دریا ها

میان گرد باد سخت صحرا ها

کنار برکه های غرق نیلوفر

تهی از یاد فرداها

زجام چشم های تو می ناب نگه نوشم